குருவை சதா மானசீகமாக நினைப்பவனுக்கு ஒன்றுமே கஷ்டங்கள் வாராது .குருவானவர் அவைகளை தாங்கி கொள்வார் .தலைக்கு வந்தது தலைப்பாகையுடன் போய்விடும், தோளுக்கு அருகில் வரும் கடைசியாக காலுக்கு பக்கத்தில் போய் விழுந்து விடும்.
குருவின் மேல் சதா ஒரே நிர்ணயமாய் இருப்பவனிடம் , குருவும் தன்னை சதா நினைப்பவனை பற்றி நினைக்கும் போது ( குரு , பக்தன் ) இருவர் மனமும் ஒன்று கலக்கும் போது பிரம்மா தேவன் எழுத்தையே முறியடித்து விடுமாம். ஆகையால் சதா குருவையே நினைத்து வருபவனிடம் நிர்ணயத்தை கலைபதற்கு பிரம்மா தேவன் மாயவை அனுப்பி குருவை நினப்பவனுடைய மனதில் சபலத்தை எழுப்பும் , இன்னல்களை கொடுக்கும், வாட்டும் .இச் சோதனைகளை எல்லாம் வென்றும் எல்லாம் குருவே என் செயல் ஒன்றும் இல்லை , தனது என்று ஒன்றும் இல்லாத நிலை , பற்றுஅற்ற நிலை ஏற்படுத்திகொண்டவனுக்கு குருவே தான் சகலமும் . குருவேதான் பசியாற்றுவார் குறைகளையும் தவிர்ப்பார்கள்.
என் செயலால் ஆவது ஒன்றும் இல்லை எல்லாம் சற்குருநாதரே , தான் அவருடைய கருவியாக உள்ளேன் என்பான் .
( ஓடி பிழைத்தாலும் குரு வேண்டும் ( 9 ல் குரு இருக்க வேண்டும் )
கஷ்டத்திலும் நம்பிக்கை இழக்காமல் இருபது தான் புண்ணியம் .
நம்பிக்கை தான் பொறை மோர் .
பூரண நம்பிக்கை இருந்தால் தான் எல்லாம் கிடைக்கும் .
தேகத்தை வருத்தியாகிலும் நல்லது செய்யவேண்டும் .
பொறுமையை கடைபிடிக்க வேண்டும் .
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக