Swamigal Padiya padalgal kanthala

காந்தாள லோகியம்மா நீ காரம் தரித்தவளாம்
வேதாள லோகியம்மா நீ வேதம் தரித்தவளாம்
நீ ஆறு உறுவத்தை ஓர் உருவம் ஆக்கினவளாம்
நீ எங்கும் நிறைந்தவளாம் இதயத்தில் உள்ளவளாம்
நீ மாயம் செய்யும் கோலம் அம்மா
நீ மன்னன் மேல் நம்புவதில்லை அம்மா
இந்த சித்து எதற்கு அம்மா
ஜெபம் எதற்கு அம்மா தவம் எதற்கு அம்மா
இந்த மச்சு எதற்கு அம்மா     மாடி எதற்கு அம்மா
எங்கேயோ கவனம் அம்மா இது ஏகாந்த பாதையிலே
எதிர் ஒளியும் பெற்றவனாம் எதிர் வாதம் செய்பவனாம்
அவன் அஞ்சாத சிங்கம் அம்மா அடங்காத கூடாரி அம்மா
எட்டான திடமிருக்க எதற்கு அம்மா அஞ்ச வேண்டும்
அஞ்சுவதும் இல்லை அம்மா கெஞ்சுவதும் இல்லை அம்மா
அவன் தெற்கத்தி கள்ளனை போல் தென்னகத்து ராஜம் பிள்ளை
வண்டா மதுரை அம்மா வாகாஞ்சி தென் மதுரை
மதுரை ரெணலுடி மாடு மேய்க்கும் தென் மதுரை
மாட்டை மடக்கி அல்லோ மந்தையில் சேர்த்து விட்டு
எனனை பொத்தி வளர்காதே அம்மா புகழ்ந்து பேசாதே
என்னை ஊட்டி வளர்காதே
எங்கேயோ கவனம் அம்மா இது ஏகாந்த பாதையிலே
எதிர் ஒளியும் பெற்றவனாம் எதிர் வாதம் பேசுபவனாம்
இநத காவி குதிரைக்கு சீனி கட்டி என்னை கானொலி நேரத்திலே அனுப்பு அம்மா
அந்த சட்ட மரக் குதிரை சாம்பிராணி வெள்ள குதிரை
துண்டு தடி எடுத்து துளசி மணி கழுத்தில் இட்டு
அந்த எண்ணூற்றுக்கு அனுப்புமப்பா
அந்த எண்ணூற்றுக்கு காத வழி இலங்கபுரி பட்டினமாம்
இலங்கபுரி பட்டினத்திற்கு அப்பாலே ஆள் அண்டா தீவு
ஆள் அண்டா தீவிலே மான் ஆடும் மயில் ஆடும்
வேலாடும் நீரோடும் சோங்குதே
உண்டு ஒரு வேளையும் உறங்காமல் ஒரு வேளையும்
கல்லே தலகானி கானலே பஞ்சி மெத்தை
என்று இருப்பேன் அம்மா
எனனை பொத்தி வளர்காதே அம்மா புகழ்ந்து பேசாதே
என்னை ஊட்டி வளர்காதே
அவன் தெற்கத்தி கள்ளனை போல் தென்னகத்து ராஜம் பிள்ளை
அஞ்சுவதும் இல்லை அம்மா கெஞ்சுவதும் இல்லை அம்மா
நானாட நீயாட நாட்டிய பெண்களாட
அண்டமாட பிண்டமாட குண்டலம் இரண்டாட குழந்தை
முருகேசனும் கூட ஆட
எனை நாட வினை ஓட விருதோட